Dunyah’s L-nest geboren 24 september 2016
Voor ons aller eerste beagle nestje hadden wij een date voor Dunyah geregeld met de knappe Spaanse Kampioen Altajara Look But Don”t Touch van Yvon Houwen. Nou en of er aan elkaar werd gezeten….
Negen weken later zaten we volop te dollen over wie de eindstrijd zou winnen met ons buufke Steffie, die al een week in het ziekenhuis lag in verband met de naderende geboorte van Leentje. Maar het leek er toch op dat Dunyah het zou gaan winnen.
Vrijdagochtend 23 september om 10 uur was de temperatuur gezakt naar 36.4°C. Na samen nog lekker een dagje livestream gekeken te hebben van het WK Agility in Zaragoza, begon Duuntje rond de klok van zessen ineens onrustig te worden en al hijgend wat kuilen te graven in de tuin. Een paar uur later, om half 12 waren de eerste persweeën te zien. Ze deed erg haar best met persen, maar ik kreeg het gevoel dat er ergens iets niet mee werkte.
Op den duur voelde ik dat er een pup alleen met het hoofd in het geboorte kanaal zat. De schouders konden er niet door en ik voelde helemaal geen ruimte om dat voor elkaar te gaan krijgen. Bovendien was het vlies intussen geknapt, dus hop midden in de nacht naar Dierenkliniek den Heuvel, waar Charlie ons al op stond te wachten na ons telefoontje. Charlie bevestigde mijn bevindingen en even later lag Dunyah op de operatiekamer. In een rap tempo werden de pups gehaald, die echt wat hulp nodig hadden om op gang te komen. Wilbert en ik stonden als een gek te wrijven, schudden en wisselbaden te geven, en één voor één kwamen de pups goed op gang. De pup die in het geboortekanaal vast had gezeten zag er maar levenloos uit. Charlie adviseerde dan ook om haar maar even aan de kant te leggen en eerst met de rest aan de slag te gaan. Maar ik kon het niet aanzien, dus lekker eigenwijs met deze breedbekkikker aan de slag. En ja hoor, na goed uitzuigen, stevig wrijven en wat wisselbaden ging ook deze dame gillen.
Uiteindelijk gingen we met vijf meiden en één jongen, allen gezonde tricolors met gewichten van 368 tot maar liefst 435 gram weer naar huis. Zo trots op Duuntje die nadat ze weer helemaal goed was bijgekomen, meteen voor haar kroost zorgde alsof ze nooit anders had gedaan. Zo toegewijd dat ze zelfs niet de nieuwsgierige bruintjes tolereerde in haar puppyren, behalve dan de kleine Tári die altijd wel een potje kan breken bij Duun.
