Ook Floortjes geschiedenis willen we u niet onthouden, dit is immers de hond waarmee het allemaal is begonnen. Als we Floortje niet hadden gehad, zouden we ook geen maatje voor haar hebben gezocht en waren we misschien nooit ‘gevallen’ voor de Border Terriër.
In eerste instantie viel ons de Beagle op door het innemende uiterlijk en het ‘handige formaat’ van het ras. We zijn ons vervolgens goed gaan inlezen en besloten de opvoeding van Floortje serieus aan te pakken: doe je dit niet dan komt er van een Beagle gewoon niets terecht. Het is en blijft tenslotte een intelligente en zelfstandige jachthond, waarbij de neus af en toe de neiging heeft om open te gaan waarbij de oren zichzelf tegelijkertijd hermetisch afsluiten… Floortje was echter het bewijs dat door een juiste opvoeding goede resultaten kunnen worden behaald.
We zijn samen met Floortje de puppycursus gaan doen. Daar heb ik af en toe toch écht momenten gehad dat ik haar het liefst achter het behang had geplakt. Maar geloof me, de aanhouder wint echt! Na de puppycursus zijn we verder gegaan met de cursus ‘Elementaire Gehoorzaamheid’. Floortje luisterde inmiddels zo goed dat ik de lat nóg wat hoger durfde te leggen: Gedrag en Gehoorzaamheid. Ook dit lukte uiteindelijk en daarmee is Floortje een van de weinige Beagles die met een G&G-1 diploma rond snuffelde.
Over de lat hoger leggen gesproken… Floortje was de eerste hond waarmee we kennis hebben gemaakt met de behendigheid. Wat begon als iets dat we leuk vonden om eens uit te proberen als een ‘extraatje’ erbij, is uitgegroeid tot een toch wel succesvolle bezigheid: Floortje liep een aantal jaren best verdienstelijk in de B-klasse behendigheid. Een niet geringe prestatie voor een Beagle. Maar helaas, aan al het goede komt een eind, zo ook aan Floortjes plezier op de behendigheidsbaan. In augustus 2008 is Floortje na het winnen met haar team van de KNK Cynophilia teamwedstrijd met pensioen gegaan. Het koppie wilde nog wel, heel graag zelfs, maar het lijfje was toch echt een beetje op aan het raken. En omdat we nog heel lang van onze eigenwijze flapoor wilden genieten, hebben we besloten dat het beter voor haar was om het wat rustiger aan te gaan doen en er wat veiligere hobbies op na te houden. En die had ze genoeg, zoals: de vaatwas voorspoelen, lekker liggen snurken onder de dekens, de zaak een beetje opnaaien als we met z’n allen in de bossen zijn en natuurlijk heerlijk liggen rollen in een flinke koeienvlaai!
Alle successen zijn Floortje in al die tijd nooit naar het hoofd gestegen. Iets dat makkelijk had kunnen gebeuren toen ze een flink aantal jaren terug al weer óók nog eens werd uitgekozen om te poseren voor het jaarboek van meubelfabrikant Leolux. Fotograaf Frank Tielemans heeft na afloop van deze reportage speciaal voor ons, voor eigen gebruik, nog een aantal foto’s van Floortje gemaakt. Het was voor ons één van die dagen om nooit te vergeten.
Op 17 december 2011 hebben we helaas afscheid van Majesteit Floridoris Flapperoris moeten nemen. Voor mijn gevoel veel te vroeg, ze was mijn alles. Maar wat hebben we een geweldig mooie herinneringen aan ons eerste hondenkind.