Onze honden

Pagina’s over onze honden

Gauri

 

Op 9 oktober 2009 was Yenoble Wood’s Amazing Arwen middels keizersnede bevallen van haar laatste nestje pups. Vader van deze behendige bende was Favourite Fenwick of Briddy’s Home.

Sommige dingen kun je een ander gewoon niet aan doen, dus de grootste deugniet hebben we toen zelf maar gehouden. Haar naam is Yenoble Wood’s Galadriel Gauri, dat is chique voor ‘klein etterbakje’.

Wilbert wilde een aktief hondje voor de behendigheid. Nou, er zit meer dan genoeg aktie in. Gauri leek als jonge hond een beetje een ADHD-geval en liep echt de hele dag te stuiteren. Nu ze volwassen is, neemt ze wat meer de rust, maar er is nog steeds genoeg met deze vrolijke noot te beleven…

Ze kan het met iedereen in de roedel goed vinden. Zelfs mama Arwen die totaal niet van dat drukke gedoe om zich heen hield, is op den duur eindelijk wat  ontdooid en met haar dochter gaan stoeien. Maar het toppunt was toch wel dat Gauri als pup na lang aanhouden en drammen bij de bejaarde majesteit Floridoris in de mand mocht slapen. Ze moest dan alleen wel stil blijven liggen en dat viel niet altijd even mee. Net als Arwen en Luna was Gauri een voorbeeldige mama, nou ja, ze hield alleen niet zo van vieze puppykontjes wassen, dus die taak liet ze dankbaar aan haar moeder over.

 

Ook Gauri is regelmatig op de show geweest, maar vond er maar bar weinigaan. Op de buitenshow wist ze zich prima te vermaken, maar de binnenshows ervaarde ze niet zo positief. Net als haar moeder stond ze gewoon liever op het behendigheidsveld. Intussen is ze gezien haar leeftijd wat dat betreft met pensioen. Ze traint nu op haar oude dag hoopers met de baas. zo schattig om te zien hoe ze geniet van hun quality time samen.

Arwen †

 

Yenoble Wood´s Amazing Arwen, roepnaam Arwen, was een teefje uit het eerste nest dat gefokt is binnen de kennel Yenoble Wood’s. Moeder van dit nest was Yentl La Luna of Briddy´s Home, vader Sir Bedivere of Briddy´s Home. Dit eerste nestje, bestaande uit vier teefjes en een reutje werd geboren op vrijdag de dertiende augustus 2004.

In het nest was het maar een eigengereid ding. Ze speelde wel met haar zusjes en broertje, vond het een sport om Pino (onze tamme kakariki) op te jagen bij de kooi en functioneerde prima in de roedel, maar met mensen had ze maar weinig. Toch had ik haar gekozen om te blijven, ze was het mooiste en best gebouwde hondje uit het nest en ik dacht, maar hoopte vooral, dat dat eigengereide gedoe er wel snel af zou gaan. Het was toch immers een kind van die schattige Luna en een kleinkind van de voorbeeldige Milo?!

Maar helaas, niets bleek minder waar. Ze heeft me een half jaar lang flink op de proef gesteld en dat heeft me heel wat bloed, zweet en vooral tranen gekost. Ik kon maar niet wennen aan deze eigenwijze plurk, maar uiteindelijk heeft ze toch mijn hart veroverd en hoe!

 

Arwen was een hond met twee gezichten: aan de ene kant een pittige dame, die ten opzichte van vreemde drukke honden en kinderen duidelijk haar eigen space nodig had. Maar als die ruimte gerespecteerd werd, was er geen vuiltje aan de lucht. Aan de andere kant een enorme knuffel die er alles aan deed om je aandacht te krijgen. Ze is ook een geweldige mama geweest voor haar pups en genoot op latere leeftijd ook heel erg van het verzorgen van haar kleinkinderen zolang ze nog maar niet de werpkist uitkropen, want dan was voor haar de lol er al gauw af. Ze was een super slim hondje en genoot er van om op de bank tussen ons in zittend televisie te kijken. We moesten dan overigens niet even opstaan: opgestaan was altijd plaats vergaan…

Daarnaast is Arwen altijd super aktief geweest: met luidkeels geblaf ging ze als een raket van start op de behendigheidsbaan, dat was echt helemaal haar ding. Vandaar dat we voor haar geen showcarrière hebben gekozen, maar ons echt hebben toegelegd op de sport. Het was een hondje met enorme werklust en ‘will to please’, maar stiekem toch altijd ook nog een deugniet. Arwen behaalde in de A-klasse behendigheid in zes wedstrijden drie U-tjes, allemaal met de eerste plaats op het podium! Met een leeftijd van twintig maanden promoveerde zij naar de B1. In augustus 2007 promoveerden we tussentijds op podiumplaatsen naar de C-klasse, waar we jaren met elkaar ontzettend veel plezier hebben beleefd totdat Arwen in 2013 een ernstige rugblessure opliep. In 2014 hebben we dan ook met heel veel pijn in ons hart een definitief punt gezet achter onze behendigheidscarrière om geen onnodig risico te nemen op blijvend letsel.

Ik miste het enorm om met mijn kleine apekop ons favoriete spelletje te beoefenen, want wat was het toch een heerlijk hondje om mee te werken. Maar dat was niets vergeleken met het gemis waar we mee geconfronteerd werden toen we vanwege een hersentumor heel onverwacht afscheid moesten nemen van ons kleine Bokitootje zelf op 31 januari 2018. Mijn hart was gebroken en is tot op de dag van vandaag nog steeds niet helemaal geheeld. God wat mis ik haar!

Luna †

 

De eerste dekking van Vaggio Milo of Briddy’s Home bracht meteen een waardevolle nakomeling voort: op elf mei 2002 werd de stammoeder van onze kennel Yentl La Luna of Briddy’s Home, ofwel Luna, geboren. Luna’s moeder was de door Klaus Krüger gefokte, uit Duitsland geïmporteerde Millstream Extra Ordinary.

Net als haar vader, was ook Luna een erg aanhankelijk hondje. Ze was daarnaast bijna altijd vrolijk en gehoorzaam maar af en toe, zoals dat hoort bij een bordertje, ook gewoon lekker eigenwijs. Na een cursus ‘Elementaire gehoorzaamheid’ zijn we met Luna behendigheid gaan trainen. Hier had ze duidelijk erg veel plezier in. Ook dondersteende ze op vroegere leeftijd graag met de rest van onze honden in de bossen en hield ze van een flinke stoeipartij met dochter Arwen.

Luna had, net als pappa Milo, een showcarrière om letterlijk en figuurlijk ‘U’ tegen te zeggen. Op 14 februari 2004 werd deze bekroond met het winnen van de bordertrofee 2003. De Duitse keurmeester H.A. Grüttner, FCI keurmeester voor Terriërs en al bijna 30 jaar fokker, werd deze dag door de Nederlandse Border Terriër Club uitgenodigd om alle Border Terriërs te keuren die in het jaar 2003 een Nederlandse (reserve)kampioenschapsprijs hadden behaald. Ook de honden die definitief Nederlands kampioen zijn, mochten hieraan deelnemen. Herr Grüttner koos, zoals hij zelf verwoordde, voor de ‘vrouwelijke raffinesse’ van Yentl La Luna of Briddy’s Home die daarmee beste van het ras en winnares van de NBTC-trofee 2003 werd. De twee opvolgende jaren werd dit enorme succes herhaald: de Duitse keurmeester Herr R. Ritz en van Nederlandse bodem afkomstige keurmeester Mieke Jansen-Kalshoven wezen onze knappe meid respectievelijk aan als winnares van de NBTC-trofee 2004 en 2005. Het jaar 2004 bleek overigens een echt topjaar voor Luna te zijn: op de Winner haalde ze met haar Winstertitel 2004 het laatst benodigde punt voor het Nederlands Kampioenschap binnen. Kort hierna werden ook het Internationaal Kampioenschap en de titel van Belgisch Kampioen en Luxemburgs Kampioen een feit.

Naast topmodel en kroelkont was Luna ook een zeer toegewijde moeder. Ze heeft vervolgens ook nog haar kleinkinderen en achterkleinkinderen geboren zien worden hier in huis en bemoeide zich regelmatig ongevraagd met de opvoeding van deze kleine ondeugden. Ze was echt een supergranny, maar helaas hebben ook die niet het eeuwige leven. Op 25 april 2018 hebben we afscheid genomen van onze kleine Squirmywormy. Wat een enorm gemis blijft het.

Milo †

Op 14 november 2000 werd onze eerste Border Terriër geboren bij de kennel van Beke Roelofs-Brouwers in Nijmegen. Zijn moeder was de schitterende multikampioene Outline Fiery Lucifer, gefokt door Zbynek Kubik in Tsjechië.

Deze reu, Vaggio Milo of Briddy’s Home, was meteen een schot in de roos. Behalve dat het een superfijn hondje was voor de hondensport, bleek hij ook zijn mannetje te staan in de showring. Hij werd Jeugdwinner in 2001 en behaalde reeds op een leeftijd van 27 ½ maand zijn laatste benodigde punt voor de titel van Nederlands Kampioen. Vervolgens zijn daar het Internationaal Kampioenschap en de titels Belgisch Kampioen, Luxemburgs Kampioen, Winner 2004 en Veteranenkampioen aan toegevoegd. Twee van Milo’s mooiste ‘showmomenten’ waren toch wel het samen met zijn dochter Luna binnenslepen van de Winnertitels 2004 en het bereiken van een mooie zesde plaats op de Terriërshow 2005. In 2010, op negen jarige leeftijd, rondde hij zijn geweldige showcarrière definitief af met de titel Veteranenkampioen. In de erering mocht hij ook nog één keer schitteren op het podium met een eervolle derde plaats bij de Beste Veteranen van de dag.

Maar bovenal was Milo gewoon een ontzettend lieve en vrolijke huishond. Vroeger deed hij in de bossen niets liever dan jagen op klein wild en begon in de auto dan ook als eerste te joelen als we met z’n allen op pad gingen. Hij ging erg graag achter tennisballen aan en was in het voorjaar dan ook helemaal in zijn nopjes als hij weer balletjes uit het water mocht apporteren. Helaas was hij door een sportblessure op jonge leeftijd al snel uitgeschakeld voor de behendigheid.

Wel had hij een welverdiend G&G-1 diploma op zak, volgen kon  hij werkelijk als een plaatje. Eén van zijn beste maatjes was Pimmetje, onze rode je-weet-wel kater, die vond dat hij zelf ook een hond was. Zoals u zich voor kunt voorstellen, zorgde dat nogal eens voor lachwekkende taferelen.

Helaas hebben wij op 1 maart 2017 afscheid van Milo moeten nemen. Ons opaatje is maar liefst ruim 16 jaar geworden.