Vandaag ging Wilbert al vroeg alleen met Floortje op pad naar Wilbertoord. Stichting de Jagende Brak Nederland had deze dag een zweetwerkproef georganiseerd voor honden die niet mogen deelnemen aan de officiële veldwedstrijden van de FCI. Een mooie gelegenheid dus om eens te kijken of de oefensporen die we het afgelopen jaar met ons stamboomloos Floortje hadden gelopen iets op hadden geleverd.
Een zweetproef is een nabootsing van een natuurnazoek op ziek wild, bijvoorbeeld een ree die is aangereden of slecht geschoten is door een jager, waarbij het wild het bos invlucht. Het is namelijk de plicht van een (grofwild)jager om het wild snel en zonder lijden te schieten. In gevallen dat dit niet lukt, dient het lijden zo kort mogelijk te zijn. Mocht het stuk ziek (gewond) worden aangetroffen, dan moet het stuk uit zijn lijden worden geholpen.
Op het moment dat er een natuurnazoek moet plaatsvinden, roept men de hulp van een voorjager in die samen met zijn hond het stuk opspoort. Dit wordt getraind door middel van oefenspoortjes die 24 uur van te voren zijn uitgezet, voor beginners variërend van ongeveer 300 tot 500 meter lengte. Nu heeft een Beagle van nature de neiging zijn neus achter na te gaan, maar een zweetspoor volgen gaat er toch wat anders aan toe. Het is een samenspel van voorjager en hond. Het is aan de voorjager om zijn of haar hond goed te lezen, om zo te zien of de hond nog op het juiste spoor zit. Er is vaak veel verleiding van ander wild (slaapplaatsen, oversteekplaatsen of een vers wildspoor) en het is de taak van de voorjager om te zien of de hond met het goede spoor bezig is, of een verleiding inloopt.
Dat ging Wilbert met Floortje vandaag redelijk goed af. Floortje ging vlot van start en bleef 150 meter, strak met haar neus op de grond, het spoor volgen. Daarna kwam er wat verleiding om de hoek kijken, maar halverwege het spoor kreeg Floortje het pas echt op haar heupen. Waarschijnlijk was daar niet al te lang geleden wild gepasseerd. Floortje gaf luid en trok hard aan de lijn om de achtervolging in te zetten. Wilbert gaf een correctie om haar duidelijk te maken dat ze met een ander spoor bezig waren, waarop Floortje netjes weer met de neus aan de grond het goede spoor oppikte. Even later kreeg Wilbert een afroep omdat hij kennelijk te ver van het spoor af was (iets dat gebeurt wanneer je meer dan 60 meter van het zweetspoor afzit). Wilbert liep toen terug naar het punt waarvan hij dacht nog op het spoor te zitten en liet Floortje grote slagen van links naar rechts en weer terug maken, opdat zij het spoor weer op zou pakken. En ja, hoor! Hebbes! Nou, dacht Floortje, even tijd om lekker een poep te doen, en dan gaan we wel weer vrolijk verder. Tja, het blijft een Beagle. Maar diezelfde eigenwijze Beagle liep vervolgens netjes op het stuk af. De eerste échte zweetproef die ze heeft gelopen: GESLAAGD!!!
De trofee ging vandaag welverdiend naar de ruwharige teckel ‘Mijnheer’, die zonder één enkele afroep het stuk had gevonden. Desalniettemin waren we erg trots op onze Beagle, alleen zij en Mijnheer waren geslaagd voor de proef.
